شهيد مطهري (رحمة الله) نقل کرده‌اند: مرحوم آيةالله‌العظمي بروجردي (قدس سره) در اواخر عمر بر اثر کسالت قلبي که منتهي به وفات ايشان شد، روزي در همان حال بيماري، خيلي متأثر بودند و مي‌فرمودند:
«خيلي ناراحتم از اين که کاري نکرده‌ام و مي‌روم.» دور و بري‌ها گفتند: آقا! شما ديگه چرا؟ شما الحمدلله اين‌همه خدمت کرده‌ايد که! اي‌کاش ما هم مثل شما بوديم. شما که الحمدلله کارهايي که کرديد خيلي درخشان است. ايشان اعتنا نکردند و در جواب آن‌ها اين حديث را خواندند: «أخلص العمل فان الناقد بصير» بحار،431/13؛ يعني عمل را خالص بگردان، آن‌که نقد مي‌کند، صرافي مي‌کند و عمل را در محک مي‌گذارد، او خيلي آگاه و بيناست؛ از نظر او کوچک‌ترين عمل مغشوشي بيرون نمي‌رود، يعني چه مي گوييد ما کار کرديم؟! از کجا که اين عمل‌هاي ما عملي باشد که واقعاً خلوص داشته باشد؟ براي خدا بودنش را شما از کجا اين‌قدر تضمين مي کنيد؟ منبع: پايگاه اينترنتي آيةالله‌العظمي بروجردي (ره)
 |
 |
 |
نظرات